موی افشان کن
در پریش گیسویت
شعرهاییست یتیم نگاه چشم شاعران
در پریش گیسویت
شعرهاییست یتیم نگاه چشم شاعران
سیاه سفید
تو رفتی
و تمام خوبیها سیاه و سفید شد
چه وحشتناک! بود برای بشر اگر، تکنولوژی رو به عقب میراند
چه سادهاند
دانشگاه و سرکار، خانه و خیابان
چه سادهاند که فکر میکنند مرا میبینند
من دو روز است آنجا، کنار اضطراب بوسیدنت جا ماندهام
اشتراک در:
نظرات (Atom)