شعری که رنگش پرید، سپید شد

این شعر می‌خواست شعری شادمانه باشد
غزلی آهنگین،
که ناگاه
از کنار اخبار ساعت هفت گذشت
و غم نگاه کودکی -لرزان از بی‌مهری جنگ- 
شعر را شکاند
at

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)