پاییز خواهد آمد
و از این درخت کهن سراغ برگهای سبزش را خواهد گرفت
و پاسخ درخت
دریغ یکرنگی شاخههاست
که از یک ریشه، روی یک درخت، به سبز با هم بودگی پشت کردند
هر صبح تکهی تازهایست بر دوش
در بار سنگین میانسالی
هر یک در جایی دور
به یاد با هم بودنهای سبک جوانی
بیهم خم میشویم
.
تا کجا و با کیان
باز قهقههامان ستون یکدیگر باشد
باز شوری گریههامان
در دریای شیرین آغوش هم حل شود
